I’ll Become a Villainess That Will Go Down in History 6

ÇEVİRMEN:SOSYALİST VATOZ VE YAPAY ZEKA

Bugün de erken kalktım.

Önceden neden bu kadar geç kalkıyordum acaba?

Saatime baktığımda, Rosetta’nın beni uyandırmaya gelmesi için yarım saaat olduğunu gördüm.

Eminim ki kardeşlerim erkenden kalkıp kılıç antrenmanlarına başlamışlardır.

Onların beni geçmesine izin veremem!

Hemen yataktan fırlayarak günlük egzersiz planıma başlamayı planlıyordum ama… acıyor.

Dün aniden spora başladığım için, kaslarım bugün oldukça ağrıyor gibi.

Karnımıda bir sorun yok gibi duryor, ama kollarımı hareket ettirmeye çalıştığımda, elektrik çarpıyor gibi hissediyorum.

En azından şınavlar çekebilirim gibi görünüyor, bu yüzden şimdilik onu yapmaya karar verdim.

Huh? Bu dünki kadar kötü değildi. Bugün hepsini tek seferde yapabildim. Hala çok zor, ama oldukça hızlı bir şekilde yapttım.

Vücudum bir günlük antrenmana dayanabilecek şekilde mi alıştı? Normalde bu imkansız…

Ama öyle görünüyor… Onları dün yaptığım gibi tamamen aynı şekilde yaptım. Acaba bugün şınavları da tek seferde yapabilir miyim…?

… Başardım. Kollarım çok acıdı ama hepsini tamamladım. Dün yarılayamadan önce çökmüştüm.

Bu bir günde fazla bir gelişme değil mi?

Alicia gerçekten harika biri mi…? Biraz çaba sarf etmekle bile bu kadar başarılı olabiliyor.

Oyun içinde neden bu kadar beceriksizdi acaba?

Sadece büyürken çok fazla şımartıldığı için mi…?

Bu da demek oluyor ki… becerilerimi uygun şekilde geliştirirsem, oyunun Alicia’sından bile daha iyi bir kötü karakter olabilirim.

Ufufufufu.Gülmememi durduramıyoum.

Sadece 10 dakika geçti… Hala iki set daha yapacak kadar zamanım var!

Yenilenmiş enerjiyle antrenmanıma devam ediyorum.

Beklenebileceği gibi, egzersiz programımın üç tam setini yapmak oldukça zordu.

Sonunda, o kadar yorgundum ki düzgün bir şekilde ayakta duramayacağımı düşünüyordum… Ama başardım! Her şeyi tamamladım. Fena değil,değil mi?

Tak, tak kapımın çalındığını duyuyorum.

“Alicia-sama.”

Görünüşe göre Rosetta beni şimdi uyandırmak için burada.

İyi değil. Hala ter içinde ve nefessizim…

Gerçek bir kötü karakter hiç kimseye bu kadar perişan görünmelerine izin vermez.

Eğer şimdi içeri girerse oldukça rezil olurum.

“Zaten uyanığım, içeri girmene gerek yok~” diye sesleniyorum aceleyle.

Rosetta yaklaşık 30 saniye bekliyor gibi görünüyor, ama sonra odamdan uzaklaştığını duyabiliyorum.

Neden bu kadar uzun süre bekledi acaba? Ben zaten uyanık olduğuma bu kadar şaşırmış mıydı? Neyse, yakında alışır herhalde.

Nefes alışverişimi kontrol altına alır almaz üstümü değiştirip kütüphaneye doğru yola çıkıyorum.

Bahçenin yanından geçerken bir kez daha kardeşlerimi kılıç antremanı yaparken görüyorum.

Oh Çocuklar. Onları izledikçe denemek istememek elde değil! Ama önce biraz kas yapmam gerekiyor…

Onları izlerken kalbimde büyük bir iç mücadele başlıyor, ama sonunda sabrım kazanıyor.

Orada kalıp sadece izlemeye devam ediyorum. Kardeşimin menekşe gözlerinin güneşte ne kadar güzel parladığını fark ediyorum.

Babamız gibi, üçü de çok güzel menekşe renkli gözlere sahipken, ben annemizin altın rengi gözlerini almışım.

Yine de menekşe gözlerin bir kötü kadına daha çok yakıştığını düşünmeden edemiyorum… Altın gözlerden daha fazla kötülük hissi veriyorlar. Kardeşlerimi biraz kıskanıyorum.

Ama önemli olan tek şey dış görünüş değildir! İçinde ne olduğu önemli! Gözlerimin renginin ne kadar iyi bir kötü kadın olabileceğimle hiçbir ilgisi yok.

Kendimi buna ikna ettikten sonra tekrar kütüphaneye doğru yola çıktım.

Bugün kütüphanenin farklı bir yerine gidiyorum ve yarım saat boyunca araştıyorum ama…

Ne yazkki,kara büyü hakkında hiçbir kitap bulmamıyorum.

Onları bulmanın kolay olmayacağını biliyordum, ama bu kadar zor olacağını düşünmemiştim. Bu kütüphanenin nasıl düzenlendiğini anlayamıyorum.

Sanırım yetrince kararlı ve irade sahibi olmadan onları bulamayacağım.

Bugün için en azından, karanlık büyüyle ilgili bir şeyler okumak yerine hayvanlar hakkında bazı kitap okumakal yetindim.

Ve bu benim tipik günlük rutinimken, göz açıp kapayıncaya kadar koca bir hafta geçti.

Bu süre zarfında, malikanede erkenden kalkıp saatlerce ortadan kaybolduğuma dair bir söylenti yayıldı.
İnsanlar benim “garip davranışlarımı” duyunca şok oldular ve birçoğu ailemin beni muayene etmesi için bir doktor çağırmasını önerdi.

Bu oldukça kaba! Aklım başında ve gayet sağlıklıyım!

Yine de, hiç kimsenin tüm bu süre boyunca kendimi kütüphaneye kapattığımı tahmin edemeyeceği doğru…

Babam akşam yemeklerinde bana bütün gün ne yaptığımı sorardı, ama onlara gerçekte ne yaptığımı söylemem mümkün değildi, bu yüzden sadece tatlı bir şekilde gülümser ve bir çeşit yalan söylerdim.

Nerdeyse kötü bir kadın gibi değil mi?

Daha 7 yaşındayken bu kadar iyi kötülük eğilimleri sergiliyorsam, büyüdüğümde ne kadar harika bir kötü kadın olacağımı bir düşünün!

Sanırım geçen haftada çok büyüdüm. Hayır, boyum uzamadı tabii ki.

Ama artık 10 kitabın tamamını yaklaşık bir saatte okuyabiliyorum. Ve her gün yaklaşık 10 saatimi okumaya ayırıyorum, bu da günde 100 kitap okuduğum anlamına geliyor.
Çn:Saygı duyarım.

Dürüst olmak gerekirse, ben bile bu hızı biraz rahatsız edici buluyorum. Ama bir şekilde bu kadar hızlı okuyorum.

Belki beynim verileri çok hızlı bir şekilde işleyebiliyordur falan?

Geçtiğimiz hafta içinde ben de çok güçlendim. Sadece bana bakarak söyleyemeseniz de, hala konuşacak kasım yokmuş gibi görünüyorum, zaten her gün bir oturuşta 500 mekik ve 300 şınav çekecek kadar güçlüyüm.

Nasıl bu kadar hızlı gelişebildiğim oldukça şaşırtıcı. Bunu nasıl başardığıma dair benim bile hiçbir fikrim yok.
Çn:Mc buffı diye yorumladım.

Ayrıca, artık her türlü ters takla ve kamçı geri dönüşü hareketini yapabiliyorum….

Bu noktada fiziksel yeteneklerim neredeyse insanüstü değil mi?

Gerçi belki de bu, büyünün var olduğu bir dünyanın normudur.
çn:bu dünya için normaldir demek istiyor burda.

Dalgın dalgın bunları düşünürken yataktan fırlayıp üstümü değiştirip bahçeye doğru ilerliyorum.